Διαβήτης: Τύποι και αιτίες ανάπτυξης, πορείας και εκδηλώσεων, όπως αντιμετωπίζονται, πιθανές συνέπειες

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους για την αύξηση των στατιστικών επίπτωσης και διαφθοράς. Τα συμπτώματα του διαβήτη δεν εμφανίζονται την ίδια ημέρα, η διαδικασία ρέει χρονικά με αυξανόμενες και επιβαρυντικές διαταραχές των ενδοκρινικών ανταλλαγών. Το ντεμπούτο του διαβήτη τύπου διαφέρει σημαντικά από την πρώιμη φάση του δεύτερου.

Σε ολόκληρη την ενδοκρινική παθολογία, ο διαβήτης διαρκεί με σιγουριά στο πρωτάθλημα και αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 60% όλων των περιπτώσεων. Επιπλέον, οι απογοητευτικές στατιστικές δείχνουν ότι το 1/10 των "διαβητικών" είναι παιδιά.

Η πιθανότητα να πιάσει την ασθένεια αυξάνεται με την ηλικία και έτσι διπλασιάζει τον αριθμό της ομάδας κάθε δέκα χρόνια. Αυτό εξηγείται από την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, τη βελτίωση της έγκαιρης διάγνωσης, τη μείωση της σωματικής δραστηριότητας και την αύξηση του αριθμού των ατόμων με υπερβολικό βάρος.

Τύποι διαβήτη

Πολλοί έχουν ακούσει για μια τέτοια ασθένεια, όπως όχι -αλυσίδα διαβήτη. Έτσι ώστε ο αναγνώστης να μην συγχέει τις ασθένειες που έχουν το όνομα "διαβήτη", η διευκρίνιση των διαφορών τους θα είναι πιθανώς χρήσιμη.

Όχι -Adalar -Ureethra

Ο μη προστασός διαβήτη είναι μια ενδοκρινική νόσο που εμφανίζεται λόγω νευρο -μολυσμάτων, φλεγμονωδών ασθενειών, όγκων, δηλητηρίασης και μερικές φορές της πλήρους εξαφάνισης της αγγειοπέδρας ADG (αντιειρετική ορμόνη).

Αυτό εξηγεί την κλινική εικόνα της νόσου:

• Η συνεχής ξηρασία των βλεννογόνων μεμβρανών της στοματικής κοιλότητας, απίστευτη δίψα (ένα άτομο μπορεί να πιει μέχρι 50 λίτρα νερού σε 24 ώρες και να τεντώσει το στομάχι σε μεγάλα μεγέθη).
• Την εκχώρηση μεγάλης ποσότητας ούρων μη ενσωματωμένης φωτός με χαμηλό ειδικό βάρος (1000-1003).
• Καταστροφική απώλεια βάρους, αδυναμία, μείωση της σωματικής δραστηριότητας, διαταραχές του πεπτικού συστήματος.
• Μια χαρακτηριστική αλλαγή στο δέρμα (δέρμα "περγαμηνή").
• Ατροφία μυϊκών ινών, αδυναμία της μυϊκής συσκευής.
• Η ανάπτυξη του συνδρόμου αφυδάτωσης απουσία πρόσληψης υγρών για περισσότερο από 4 ώρες.

Η ασθένεια σε σχέση με την πλήρη επούλωση έχει μια μειονεκτική πρόγνωση, η απόδοση μειώνεται σημαντικά.

Σύντομη ανατομία και φυσιολογία

Μια μη -οργάνων -το πάγκρεας εκτελεί μια μικτή λειτουργία έκκρισης. Το εξωγενές τμήμα της εξωτερικής έκκρισης και παράγει ένζυμα που εμπλέκονται στην πεπτική διαδικασία. Το ενδοκρινικό μέρος, το οποίο ανατίθεται με την αποστολή της εσωτερικής έκκρισης, είναι με την ανάπτυξη διαφόρων ορμονών, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης Ινσουλίνη και γλυκαγόνη. Είναι ζωτικής σημασίας για να εξασφαλιστεί η συνέπεια της ζάχαρης στο ανθρώπινο σώμα.

Το ενδοκρινικό τμήμα του αδένα αντιπροσωπεύει τα νησιά των Langergans, που αποτελείται από:

1. Κύτταρα που καταλαμβάνουν το ένα τέταρτο του συνόλου του νησιού και θεωρούνται ο τόπος των προϊόντων γλυκαγόνης.
2. Β κύτταρα, τα οποία συνθέτουν και συσσωρεύουν έως και 60% του κυτταρικού πληθυσμού, το μόριο του οποίου είναι ένα πολυπεπτίδιο δύο αλυσίδων, το οποίο φέρει μια ορισμένη αλληλουχία 51 αμινοξέων.
3. D κύτταρα που παράγουν σωματοστατίνη.
4. Κύτταρα που παράγουν άλλα πολυπεπτίδια.

Έτσι, το συμπέρασμα είναι εμφανές: Συγκεκριμένα, η βλάβη στο πάγκρεας και τα νησιά Langerganes είναι ο κύριος μηχανισμός που αναστέλλει την παραγωγή ινσουλίνης και προκαλεί την ανάπτυξη της παθολογικής διαδικασίας.

Τύποι και ειδικές μορφές της νόσου

Η έλλειψη ινσουλίνης οδηγεί σε παραβίαση της σταθερότητας της ζάχαρης (3,3 - 5,5 mmol/L) και συμβάλλει στον σχηματισμό μιας ετερογενούς ασθένειας που ονομάζεται διαβήτης (διαβήτης):

• Η πλήρης απουσία μορφών ινσουλίνης (απόλυτου ελαττώματος) Ινσουλίνη -εξαρτώμενη Μια παθολογική διαδικασία που είναι ενεργοποιημένη Διαβήτης τύπου Ι (ISD);
• Η έλλειψη ινσουλίνης (σχετικό ελάττωμα), το οποίο προκαλεί παραβίαση του μεταβολισμού των υδατανθράκων στο πρώτο στάδιο, αργά αλλά με ασφάλεια οδηγεί στην ανάπτυξη Ινσουλίνη -εξαρτώμενη Ο διαβήτης (INZSD), ο οποίος καλείται Τύπος -II -Diabetes.

Λόγω των παραβιάσεων στο σώμα της χρήσης γλυκόζης και συνεπώς της αύξησης του ορού αίματος (υπεργλυκαιμία), η οποία είναι κατ 'αρχήν μια εκδήλωση της νόσου, υπάρχουν ενδείξεις σακχαρώδους διαβήτη, δηλαδή μια πλήρης διαταραχή των μεταβολικών διεργασιών σε όλα τα επίπεδα, με την πάροδο του χρόνου.

Εκτός από τον διαβήτη στους πρώτους και δεύτερους τύπους, διαφοροποιούνται ειδικοί τύποι αυτής της νόσου:

1. Δευτερεύων διαβήτη, Το πάγκρεας, το οποίο προκύπτει από οξεία και χρόνια φλεγμονή του παγκρέατος (παγκρεατίτιδα), κακοήθη νεοπλάσματα στο παρέγχυμα του αδένα, κίρρωση του ήπατος. Ορισμένες ενδοκρινικές διαταραχές, συνοδευόμενες από υπερβολική παραγωγή ανταγωνιστών ινσουλίνης (ακρομιγαλία, νόσος kushing, phoochromocytom, ασθένεια του θυρεοειδούς), οδήγησε στην ανάπτυξη του δευτερογενούς διαβήτη. Πολλά φάρμακα που καταναλώνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν ένα διαβητικό αποτέλεσμα: διουρητικά, κάποια φαρμακευτική αγωγή και ορμόνες που μειώνουν την αρτηριακή πίεση, από του στόματος αντισυλληπτικά κλπ.
2. Διαβήτης σε έγκυες γυναίκες (εγκυμοσύνη), Λόγω της ειδικής αμοιβαίας επίδρασης των ορμονών της μητέρας, του παιδιού και του πλακούντα. Το πάγκρεας του εμβρύου, το οποίο παράγει τη δική του ινσουλίνη, αρχίζει να επιβραδύνει τα προϊόντα της ινσουλίνης με τον μητρικό αδένα, με αυτό το ιδιαίτερο σχήμα να σχηματίζεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Με το σωστό έλεγχο, ωστόσο, ο διαβήτης εγκυμοσύνης συνήθως εξαφανίζεται μετά τη γέννηση. Σε ορισμένες περιπτώσεις (έως και 40%) σε γυναίκες με παρόμοιο ιστορικό εγκυμοσύνης, το γεγονός αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου II (εντός 6 έως 8 ετών).

Γιατί υπάρχει μια "γλυκιά" ασθένεια;

Η "γλυκιά" ασθένεια σχηματίζει μια μάλλον "πολύχρωμη" ομάδα ασθενών, οπότε είναι προφανές ότι το ISSD και το εξαρτώμενο "αντίστοιχο" της ινσουλίνης έχουν συμβεί διαφορετικά. Υπάρχουν ενδείξεις σύνδεσης μεταξύ του διαβήτη που εξαρτάται από την ινσουλίνη με τις γενετικές δομές του συστήματος HLA (το κύριο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας), ιδιαίτερα με ορισμένα γονίδια στη θέση της περιοχής D. Μια τέτοια σχέση δεν παρατηρήθηκε για το INZSD.

Για την ανάπτυξη του διαβήτη του τύπου γενετικής προδιάθεσης, ο παθογενετικός μηχανισμός ξεκινά από προκλητικούς παράγοντες:

• Συγγενής κατωτερότητα των νησιών Langerganes.
• Δυσμενείς επιρροές του εξωτερικού περιβάλλοντος ·
• Άγχος, νευρικά φορτία.
• Τραυματικοί τραυματισμοί στον εγκέφαλο.
• Εγκυμοσύνη;
• Μολυσματικές διεργασίες ιογενούς προέλευσης (γρίπη, "χοίρος", λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό, coksaki).
• Μια τάση προς τη συνεχή υπερκατανάλωση, η οποία οδηγεί σε υπερβολικές αποθέσεις λίπους.
• Η κατάχρηση των ζαχαροπλαστών (τα γλυκά δόντια κινδυνεύουν περισσότερο).

Πριν φωτίσετε τις αιτίες του διαβήτη τύπου -ΙΙ, θα ήταν σκόπιμο να αντιμετωπίσετε ένα πολύ αμφιλεγόμενο θέμα: ποιος υποφέρει συχνότερα ή γυναίκες;

Διαπιστώθηκε ότι η ασθένεια σχηματίζεται σήμερα συχνότερα στις γυναίκες, αν και τον 19ο αιώνα το SD ήταν ένα «προνόμιο» του ανθρώπου. Παρεμπιπτόντως, σε ορισμένες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, η παρουσία αυτής της ασθένειας στους άνδρες θεωρείται κυρίαρχη.

Οι προδιάθεση για την ανάπτυξη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου μπορεί να αποδοθούν:

• Αλλαγές στη δομική δομή του παγκρέατος ως αποτέλεσμα των φλεγμονωδών διεργασιών και την εμφάνιση κύστεων, όγκων, αιμορραγίας.
• Ηλικία μετά από 40 χρόνια.
• Παχυσαρκία (ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για το INZSD!);
• Αγγειακές παθήσεις λόγω της αθηροσκληρωτικής διαδικασίας και της αρτηριακής υπέρτασης.
• Στις γυναίκες εγκυμοσύνη και τη γέννηση ενός παιδιού με υψηλό σωματικό βάρος (περισσότερο από 4 κιλά).
• Την παρουσία συγγενών που πάσχουν από διαβήτη.
• Ισχυρό ψυχοεπιχειρησιακό στρες (υπερστολή των επινεφριδιακών αδένων).

Οι αιτίες της νόσου διαφορετικών τύπων διαβήτη σε ορισμένες περιπτώσεις ταιριάζουν (άγχος, παχυσαρκία, επίδραση εξωτερικών παραγόντων), αλλά η αρχή της διαδικασίας σε περίπτωση διαβήτη του πρώτου και του δεύτερου τύπου είναι διαφορετική, πέρα από. Το ISSD είναι το μέρος των παιδιών και των αγοριών και εξαρτώμενη από την ινσουλίνη, η παλαιότερη γενιά προτιμά τους ανθρώπους.

Γιατί θέλετε να πιείτε τόσο πολύ;

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του διαβήτη, ανεξάρτητα από το σχήμα και τον τύπο, μπορούν να εμφανιστούν στην ακόλουθη μορφή:

1. Σπήλαιο ξηρού βλέννα.
2. Διψιά, η οποία σχεδόν δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, σε συνδυασμό με την αφυδάτωση.
3. Ο υπερβολικός σχηματισμός ούρων και η απελευθέρωσή της από τους νεφρούς (πολυουρία), που οδηγεί σε αφυδάτωση.
4. Αύξηση της συγκέντρωσης γλυκόζης στον ορό του αίματος (υπεργλυκαιμία) λόγω της καταπίεσης της διάθεσης ζάχαρης με περιφερειακούς ιστούς λόγω της έλλειψης ινσουλίνης ινσουλίνης.
5. Η εμφάνιση της ζάχαρης στα ούρα (γλυκόζη) και τα κετόνια (κετονουρία), τα οποία συνήθως υπάρχουν σε αμελητέες ποσότητες, αλλά με σακχαρώδη διαβήτη παράγονται εντατικά από το ήπαρ και όταν βγαίνουν από το σώμα, εντοπίζονται στα ούρα.
6. Αυξημένο πλάσμα αίματος (εκτός από τη γλυκόζη) ιόντων ουρίας και νατρίου (NA)⁺)
7. Η απώλεια βάρους, η οποία είναι ένα χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό ενός καταβολικού συνδρόμου όταν η ασθένεια είναι αποτυχημένη, η οποία αναπτύσσεται λόγω της αποσύνθεσης του γλυκογόνου, της λιπόλυσης (κινητοποίησης λιπών), του καταβολισμού και της γλυκόζης (μετασχηματισμού στη γλυκόζη) των πρωτεϊνών.
8. Παραβίαση των δεικτών του φάσματος των λιπιδίων, αύξηση της γενικής χοληστερόλης λόγω του κλάσματος των λιποπρωτεϊνών με χαμηλή πυκνότητα, Nezhk (λιπαρά οξέα), τριγλυκερίδια. Το αυξανόμενο περιεχόμενο των λιπιδίων αρχίζει να πηγαίνει ενεργά στο ήπαρ και υπάρχει εντατικά οξειδωμένο, γεγονός που διεισδύει στον υπερβολικό σχηματισμό των κετόνων (ακετόνη + β-οξιλιγκικού οξέος + ακετοξίου) και συνεχίζει να διεισδύει στο αίμα τους (υπερεκενινωμό). Η υπερβολική συγκέντρωση των κετόνων σώματος απειλεί μια επικίνδυνη κατάσταση που αναφέρεταιΔιαβητική κετοξιδόζη.

Επομένως, τα γενικά σημάδια του διαβήτη μπορεί να είναι χαρακτηριστικά οποιασδήποτε μορφής της νόσου. Προκειμένου να μην συγχέουμε τον αναγνώστη, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα χαρακτηριστικά που είναι εγγενή σε αυτό ή αυτόν τον τύπο.

Διαβήτης τύπου Ι - "προνόμιο" από τους νέους

Το ISD χαρακτηρίζεται από αιχμηρά (εβδομάδες ή μήνες). Τα σημάδια του διαβήτη τύπου Ι προφέρονται και εκδηλώνονται από κλινικά συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά για αυτή την ασθένεια:

• Μια απότομη πτώση βάρους.
• Μια αφύσικη δίψα, ένα άτομο απλά δεν μπορεί να μεθυσθεί, παρόλο που προσπαθεί να το κάνει αυτό (Πολυδίπεια).
• Μια μεγάλη ποσότητα ούρων που εκκρίνεται (πολυουρία).
• Σημαντικό πλεόνασμα της συγκέντρωσης των σωμάτων γλυκόζης και κετόνων στον ορό του αίματος (κετοξέωση). Εάν ο ασθενής δεν γνωρίζει ακόμα τίποτα για τα προβλήματά του, πιθανώς αναπτύσσει διαβητικό (κετοακιδοτικό, υπεργλυκαιμικό) κώμα - μια ασθένεια που είναι εξαιρετικά απειλητική για τη ζωή. Επομένως, η θεραπεία με ινσουλίνη συνταγογραφείται όσο το δυνατόν νωρίτερα (μόνο ο διαβήτης βιάζεται).

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μεταβολικές διεργασίες αντισταθμίζονται μετά τη χρήση ινσουλίνης, Η ανάγκη για το σώμα στην ινσουλίνη μειώνεται σημαντικά, έρχεται μια προσωρινή "ανάκαμψη". Ωστόσο, αυτή η σύντομη κατάσταση ύφεσης δεν πρέπει να χαλαρώνει τον ασθενή ή τον γιατρό, αφού η ασθένεια θυμίζει ξανά μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η ανάγκη για ινσουλίνη με αυξανόμενη ασθένεια μπορεί να αυξηθεί, αλλά ουσιαστικά δεν θα υπερβαίνει τις μονάδες 0,8-1,0/kg ελλείψει κετοξέωσης.

Τα σημάδια που υποδεικνύουν την ανάπτυξη των καθυστερημένων επιπλοκών του διαβήτη (αμφιβληστροειδοπάθεια, νεφροπάθεια) μπορεί να εμφανιστούν σε 5-10 χρόνια. Οι κύριοι λόγοι για το θανατηφόρο αποτέλεσμα της ISD είναι:

1. Τελική νεφρική ανεπάρκεια, η οποία είναι αποτέλεσμα διαβητικής σπειραματόκλης.
2. Οι διαταραχές του κύκλου καρδιάς ως επιπλοκές της υποκείμενης νόσου, οι οποίες συμβαίνουν κάπως λιγότερο συχνά.

Ασθένειες ή αλλαγές ηλικίας; (Τύπος -ii -diabetes)

Το INZSD αναπτύσσεται για πολλούς μήνες ή και χρόνια. Τα προβλήματα που συμβαίνουν συνεπάγονται ένα άτομο σε διάφορους ειδικούς (δερματολόγος, γυναικολόγος, νευρολόγος ...). Κατά την άποψή του, ο ασθενής δεν υποψιάζεται ότι οι ασθένειες είναι διαφορετικές: η φουρουνία, η δερματική κνησμό, οι αλλοιώσεις των μανιταριών, ο πόνος στα κάτω άκρα -οι διαβήτες τύπου -II. Οι ασθενείς συνηθίζουν στην κατάστασή τους και ο διαβήτης συνεχίζει να αναπτύσσεται αργά και επηρεάζει όλα τα συστήματα και κυρίως αγγεία.

Το INZSD χαρακτηρίζεται συνήθως από μια σταθερή αργή πορεία χωρίς να δείχνει τάση προς την κετοξέωση.

Η θεραπεία του διαβήτη τύπου -2 συνήθως αρχίζει σε αρμονία με περιορισμό με περιορισμό ελαφρώς εύπεπτων (εκλεπτυσμένων) υδατανθράκων και χρήσης (εάν είναι απαραίτητο) για τη μείωση των φαρμάκων των φαρμακευτικών προϊόντων. Η ινσουλίνη συνταγογραφείται όταν η ανάπτυξη της νόσου έχει φτάσει στο στάδιο των σοβαρών επιπλοκών ή στην ασυλία των στοματικών φαρμάκων.

Η κύρια αιτία του κύριου θανάτου σε ασθενείς με INZSD αναγνωρίστηκε ως καρδιαγγειακή παθολογία, η οποία έχει γίνει ένα επεισόδιο διαβήτη. Αυτό είναι συνήθως καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Προϊόντα θεραπείας διαβήτη

Η βάση για τα ιατρικά μέτρα για την αντιστάθμιση του διαβήτη είναι τρεις βασικές αρχές:

• Αποζημίωση για έλλειψη ινσουλίνης.
• Ρύθμιση των ασθενειών των ενδοκρινικών ανταλλαγών ·
• Πρόληψη του σακχαρώδους διαβήτη, των επιπλοκών του και της έγκαιρης θεραπείας τους.

Η εφαρμογή αυτών των αρχών βασίζεται σε 5 κύριες θέσεις:

1. Η διατροφή του διαβήτη αντιστοιχεί στο κόμμα του "πρώτου βιολιού".
2. Το σύστημα φυσικών ασκήσεων, επαρκώς και ατομικά επιλεγμένων, είναι η διατροφή.
3. Τα φάρμακα που μειώνουν τη ζάχαρη χρησιμοποιούνται κυρίως για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου -2.
4. Το InzSD συνταγογραφείται θεραπεία με ινσουλίνη, αλλά είναι οι κύριοι λόγοι για τον διαβήτη τύπου -1.
5. Διδασκαλία ασθενών για αυτο -έλεγχο (δεξιότητες για να πάρει αίμα από ένα δάχτυλο, χρησιμοποιώντας ένα γλυκομέα, την εισαγωγή ινσουλίνης χωρίς εξωτερική βοήθεια).

Ο εργαστηριακός έλεγχος μέσω αυτών των θέσεων δείχνει τον βαθμό αποζημίωσης σύμφωνα με τις ακόλουθες βιοχημικές μελέτες:

Δείκτες	Ένα καλό μέτρο αποζημίωσης	Δορυφόρος	Κακός
Επίπεδο γλυκόζης με άδειο στομάχι (MMOL/L)	4.4 - 6.1	6.2 - 7.8	Ø 7.8
Η περιεκτικότητα σε ζάχαρη στον ορό αίματος 2 ώρες μετά το φαγητό (MMOL/L)	5.5 - 8.0	8.1 - 10.0	Ø 10.0
Το ποσοστό της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1, %)	<8.0	8.0 - 9.5	Ø 10.0
Ο δείκτης ολόκληρης της χοληστερόλης στον ορό (MMOL/L)	<5.2	5.2 - 6.5	Ø 6.5
Καθρέφτης τριγλυκεριδίων (MMOL/L)	<1,7	1.7 - 2.2	Ø 2.2

Ένας σημαντικός ρόλος μιας διατροφής στη θεραπεία του INZSD

Η διατροφή του διαβήτη είναι πολύ γνωστό ότι απέχει πολύ από τον διαβήτη για τους ανθρώπους, τον Πίνακα Νο. 9. Από καιρό σε καιρό μπορείτε να ακούσετε από μια ειδική διατροφή που είναι πάντα σε ξεχωριστές γλάστρες, διαφέρει από τις υπόλοιπες δίαιτες και προφέρεται σύμφωνα με έναν συγκεκριμένο κωδικό πρόσβασης: «Έχω τον ένατο πίνακα». Τι σημαίνει αυτό; Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτής της μυστηριώδους διατροφής όλων των άλλων;

Δεν πρέπει να κάνετε λάθος και να φροντίζετε το "χυλό" του διαβητικού που αποσύρονται όλες οι χαρές της ζωής. Η διατροφική διατροφή δεν διαφέρει από τη διατροφή των υγιεινών ανθρώπων, τη σωστή ποσότητα υδατανθράκων (60%), λίπη (24%) και ασθενείς με πρωτεΐνες (16%).

Η τροφοδοσία για τον διαβήτη είναι να αντικαταστήσει την εκλεπτυσμένη ζάχαρη σε προϊόντα με αργά κοινόχρηστους υδατάνθρακες. Η ζάχαρη πωλήθηκε σε ένα κατάστημα για όλους και τα ζαχαροπλαστικής που βασίζεται σε αυτό εμπίπτει στην κατηγορία των απαγορευμένων τροφίμων.

Όσον αφορά την ισορροπία της διατροφής, όλα είναι αυστηρά εδώ: οι διαβητικοί πρέπει να χρησιμοποιούν την απαιτούμενη ποσότητα βιταμινών και πηκτίνης, οι οποίες πρέπει να είναι τουλάχιστον 40 g. ανά ημέρα.

Αυστηρά ατομική σωματική δραστηριότητα

Η σωματική δραστηριότητα για κάθε ασθενή επιλέγεται μεμονωμένα από τον ισχύοντα γιατρό, ενώ λαμβάνονται υπόψη οι ακόλουθες θέσεις:

• Ηλικία;
• Συμπτώματα διαβήτη.
• Σοβαρή του ποταμού της παθολογικής διαδικασίας.
• Την παρουσία ή την έλλειψη επιπλοκών.

Η φυσική δραστηριότητα που προβλέπεται από τον γιατρό θα πρέπει να συμβάλει στην "καύση" των υδατανθράκων και των λιπών χωρίς να κερδίσει ινσουλίνη για να συμμετάσχει. Η δόση που είναι απαραίτητη για την αντιστάθμιση των μεταβολικών διαταραχών είναι αισθητή, η οποία δεν πρέπει να ξεχαστεί, καθώς μπορεί να επιτύχει ανεπιθύμητο αποτέλεσμα εμποδίζοντας την αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Μια λογική σωματική δραστηριότητα μειώνει τη γλυκόζη, τη δόση ινσουλίνης των διαλείμματα ινσουλίνης και κατά συνέπεια μείωση των επιπέδων ζάχαρης κάτω από τις επιτρεπόμενες τιμές (υπογλυκαιμία).

Επομένως, Η δοσολογία της ινσουλίνης και της σωματικής δραστηριότητας απαιτεί πολύ ακριβή προσοχή και λεπτομερή υπολογισμό.Προκειμένου να συμπληρωθούν ο ένας τον άλλον, μην περπατάτε μαζί στο κατώτερο όριο των κανονικών εργαστηριακών δεικτών.

Ή δοκιμάζετε λαϊκές θεραπείες;

Η θεραπεία του διαβήτη τύπου -2 συχνά συνοδεύεται από την αναζήτηση ασθενών με λαϊκές θεραπείες που αναστέλλουν τη διαδικασία και μπορούν να καθυστερήσουν το χρόνο λήψης μορφών δοσολογίας όσο το δυνατόν περισσότερο.

Χωρίς να εξετάζουμε το γεγονός ότι οι μακρινοί πρόγονοί μας δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτα για μια τέτοια ασθένεια, υπάρχουν λαϊκές θεραπείες για τη θεραπεία του διαβήτη, αλλά δεν πρέπει να το ξεχνάμε Οι εγχύσεις και οι διαχωρισμοί από διαφορετικά φυτά αποτελούν βοήθεια. Η χρήση εγχώριων φαρμάκων για διαβήτη δεν απαλλάσσει τον ασθενή από τη συμμόρφωση με τη διατροφή, τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, την επίσκεψη σε γιατρό και την εκπλήρωση όλων των συστάσεων του.

Προκειμένου να καταπολεμηθεί αυτή η παθολογία στο σπίτι, χρησιμοποιούνται αρκετά διάσημα λαϊκά φάρμακα:

1. Φλοιός και λευκά μουριά φύλλα?
2. Körner και ξεφλούδισμα βρώμης.
3. Διαμερίσματα καρυδιών.
4. Laurel Leaf;
5. Κανέλα;
6. Βελανίδι;
7. Τσουκνίδα;
8. Πικραλίδα.

Εάν η διατροφή και τα λαϊκά διορθωτικά μέτρα δεν βοηθούν πλέον ...

Τα παρασκευάσματα της πρώτης γενιάς, τα οποία ήταν γενικά γνωστά στο τέλος του περασμένου αιώνα, παρέμειναν στα απομνημονεύματα και αντικαταστάθηκαν από φαρμακευτική αγωγή από τη νέα γενιά, από τις οποίες έγιναν 3 κύριες ομάδες από διαβήτη από τη φαρμακευτική βιομηχανία.

Τι σημαίνει κατάλληλο για έναν ή άλλο ασθενή - ο ενδοκρινολόγος αποφασίζει. Έτσι ώστε οι ασθενείς να μην μεσολαβούν και να μην επιλέγουν διαβήτη κατά τη διακριτική τους ευχέρεια, θα δώσουμε αρκετά οπτικά παραδείγματα.

Παράγωγα σουλφονυλομοεβινών

Τα παράγωγα της δεύτερης γενιάς σουλφονημίας συνταγογραφούνται σήμερα και 10 ώρες για να πάρουν μια μέρα. Συνήθως οι ασθενείς χρειάζονται 2 φορές την ημέρα μισή ώρα πριν από το φαγητό.

Στις επόμενες περιπτώσεις, αυτά τα φάρμακα είναι απολύτως αντενδείκνυνται:

• Τύπος -1 -Diabetes;
• Διαβητικοί, υπεροσμολικός, λακτακιδοτικός κώμα.
• Εγκυμοσύνη, γέννηση, γαλουχία.

• Διαβητική νεφροπάθεια, συνοδευόμενη από μειωμένη διήθηση.
• Ασθένειες του αιματοποιητικού συστήματος με ταυτόχρονη μείωση των λευκών αιμοσφαιρίων - λευκοκύτταρα (λευκοκυτταροπενία) και την θρομβοκυτταρική αιματοποποίηση (θρομβοκυτταροπενία).
• Σοβαρές μολυσματικές και φλεγμονώδεις αλλοιώσεις του ήπατος (ηπατίτιδα).
• Διαβήτης που περιπλέκονται από την αγγειακή παθολογία.

Επιπλέον, η χρήση φαρμακευτικών προϊόντων αυτής της ομάδας μπορεί να απειλήσει την ανάπτυξη αλλεργικών αντιδράσεων που εκδηλώνονται:

1. Κνησμός και κνίδωση, μερικές φορές φτάνουν στο οίδημα του Quickke.
2. Διαταραχές του πεπτικού συστήματος ·
3. Αλλάζει από την πλευρά του αίματος (μείωση του επιπέδου κεραμιδιών και των λευκοκυττάρων).
4. Ίσως μια παραβίαση της λειτουργικότητας του ήπατος (ίκτερος λόγω της χοληστασίας).

Εγκαταστάσεις κέρδους Sailbro της οικογένειας Biguanides

Τα biguanides (guanid dinders) χρησιμοποιούνται ενεργά για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου -2 και συχνά υποδεικνύουν σουλφοναμίδια. Είναι πολύ ορθολογικά για τη χρήση ασθενών με παχυσαρκία, τα άτομα με ήπαρ, νεφρά και καρδιαγγειακή παθολογία είναι πολύ περιορισμένα και μεταβαίνουν σε πιο οικονομικά φάρμακα στην ίδια ομάδα ή αναστολείς α-γλυκοζίδης που αναστέλλουν την απορρόφηση της οργάνωσης των υδατανθράκων στο μικρό indarm.

Λαμβάνονται υπόψη απόλυτες αντενδείξεις για τη χρήση των biguanides:

• ISD (τύπος -1 -diabetes);
• Σημαντική απώλεια βάρους ·
• Μολυσματικές διεργασίες, ανεξάρτητα από τον εντοπισμό.
• Χειρουργικές παρεμβάσεις ·
• Εγκυμοσύνη, γέννηση, γαλουχία.
• Κώμα.
• Η παθολογία του ήπατος και του νεφρού.
• Οξυγόνο Πείνα;
• Μικροαγγειοπάθεια (2-4 μοίρες) με οπτική δυσλειτουργία και νεφρική λειτουργία.
• Τροφικά έλκη και νεκρωτικές διεργασίες.
• Παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος στα κάτω άκρα λόγω διαφόρων αγγειακών παθολογίας.

Θεραπεία με ινσουλίνη

Από τα παραπάνω γίνεται το γεγονός ότι τα παραπάνω είναι τα παραπάνω, αυτό Η χρήση ινσουλίνης είναι η κύρια θεραπεία του διαβήτη τύπου -1, όλες οι συνθήκες έκτακτης ανάγκης και οι σοβαρές επιπλοκές του διαβήτη. Το INZSD απαιτεί μόνο το διορισμό αυτής της θεραπείας για μορφές ινσουλίνης, εάν η διόρθωση με άλλα μέσα δεν έχει το σωστό αποτέλεσμα.

Οι σύγχρονες ινσουλίνες, που ονομάζονται μονοεπιχειρησιακές, αντιπροσωπεύουν δύο ομάδες:

1. Οι μονοκάτες φαρμακολογικές μορφές της ανθρώπινης ουσίας ινσουλίνης (ημι-συνθετικό ή DNA rockombinant), οι οποίες αναμφισβήτητα έχουν σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των παρασκευασμάτων χοιρινού κρέατος. Δεν έχουν πρακτικά αντενδείξεις και παρενέργειες.
2. Μονοκυμβικές ινσουλίνες που ελήφθησαν από το πάγκρεας του χοίρου. Αυτά τα φάρμακα σε σύγκριση με τις ανθρώπινες ινσουλίνες απαιτούν αύξηση της δόσης του φαρμάκου κατά περίπου 15%.

Ο διαβήτης είναι επικίνδυνες επιπλοκές

Λόγω του γεγονότος ότι ο διαβήτης συνοδεύεται από βλάβη σε πολλά όργανα και ιστούς, θα βρείτε τις εκδηλώσεις του σε σχεδόν όλα τα συστήματα σώματος. Οι επιπλοκές του διαβήτη λαμβάνονται υπόψη:

• Παθολογικές αλλαγές στο δέρμα: Διαβητική δερματοπάθεια, λιποειδές νεκροβίωση, φουντουλάζη, ξανθόμη, αλλοιώσεις μανιταριών του δέρματος.
• Οστικές καλλιτεχνικές ασθένειες:
  1. Η διαβητική οστεοαρθροπάθεια (άρθρωση της άρθρωσης - μια αλλαγή στην άρθρωση του αστραγάλου), η οποία εμφανίζεται στο πλαίσιο παραβίασης της μικροκυκλοφορίας και των τροφικών διαταραχών, συνοδευόμενες από μεταφορές, subluxis, αυθόρμητα κατάγματα που προχωρούν πριν από τον σχηματισμό διαβητικός;
  
  2. Η διαβητική υιοθεραπεία, που χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία στα χέρια, αρθρώσεις, οι οποίες σχηματίζονται συχνότερα σε παιδιά με διαβήτη από παιδιά.
• Αναπνευστικές ασθένειες: μακροπρόθεσμες Εκτεταμένη βρογχίτιδα, πνευμονίαΠαρόν Αύξηση της συχνότητας της ανάπτυξης της φυματίωσης;
• Παθολογικές διεργασίες που επηρεάζουν τα πεπτικά όργανα: Εντεροπάθεια διαβητικώνΣυνοδεύεται από αυξημένη περισταλτική, διάρροια (έως και 30 -ημερησίως), μείωση του σωματικού βάρους.
• Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια- Μία από τις πιο σοβαρές επιπλοκές που χαρακτηρίζονται από βλάβη στα όργανα της παρακολούθησης.
• Λαμβάνεται υπόψη η πιο συνηθισμένη επιπλοκή του διαβήτη Διαβητική νευροπάθεια Και η ποικιλία του - ΠολυνευροπάθειαΤο 90% όλων των μορφών αυτής της παθολογίας. Η συχνά εμφανής διαβητική πολυνευροπάθεια είναι Διάσημα σύνδρομο ποδιού;
• Στις περισσότερες περιπτώσεις, η παθολογική κατάσταση του συστήματος καρδιακού κύκλου είναι η αιτία θανάτου του σακχαρώδους διαβήτη. Η υπερχοληστερολαιμία και η αγγειακή αθηροσκλήρωση, η οποία αρχίζει να αναπτύσσεται με διαβήτη σε νεαρή ηλικία, οδηγεί αναπόφευκτα σε ασθένειες καρδιάς και αιμοφόρων αγγείων (στεφανιαία καρδιακή νόσο, έμφραγμα του μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια, εγκεφαλοαγγειακή βλάβη).

πρόληψη

Τα μέτρα για την πρόληψη του διαβήτη δημιουργούνται με βάση τις αιτίες της απόστασης του. Σε αυτή την περίπτωση, συνιστάται να μιλάμε για την πρόληψη της αθηριανής, της αρτηριακής υπέρτασης, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα με υπερβολικό βάρος, κακές συνήθειες και εθισμού σε τρόφιμα.

Η πρόληψη των επιπλοκών του διαβήτη είναι να αποφευχθεί η ανάπτυξη παθολογικών καταστάσεων που προκύπτουν από τον διαβήτη. Διόρθωση της γλυκόζης στον ορό του αίματος, η συμμόρφωση με τη διατροφή, η κατάλληλη σωματική δραστηριότητα και η εφαρμογή των συστάσεων του γιατρού συμβάλλουν στην υπερβολή των συνεπειών αυτής της μάλλον εντυπωσιακής ασθένειας.